فکر می کنم پاسخ اول اغلب ما به سوال بالا این است ” هیچ” یا ممکن است فردی بگوید ” خیلی کم” اما واقعا تابحال به این فکر کرده اید:
که ما چقدر دایناسور هستیم؟
بگذارید با رویکرد دیگری به این مساله فکر کنیم: از نظر شما چرا دایناسورها الان زنده نیستند؟ چرا موجوداتی که روزی قوی ترین موجودات روی زمین بودند الان دیگر جز فسیل اثری از آنها نیست؟ فکر کنم اغلب پاسخ این سوال بدانند، عدم تطبیق با شرایط محیطی. بله درست است عدم تغییر.
حال سوال را گونه دیگری مطرح می کنیم: به نظرتان شما با تغییر چه می کنید؟ چقدر در مواجهه با تغییر رفتارتان مشابه دایناسورها است؟
در زندگی ما چه بخواهیم و چه نخواهیم شرایطی رخ خواهد داد که مجبوریم با تغییر مواجهه شویم. به نظر شما چقدر رفتارهای ما دایناسوری است؟ دایناسور درون ما تا چه حد زنده است؟ اینکه ما از تغییرات می ترسیم یا در مواجهه با آنها شروع به غر زدن یا هر رفتار واکنشی دیگری می کنیم، نشان از آن است که بخشی از ذهن ما متعلق به دایناسور درون ما است و این دایناسور خوب یا بد، بسیاری از فرصتهای زندگی شما را از شما خواهد گرفت.
ممکن است هر یک از ما بگوییم که شرایط فعلی خیلی هم خوب است اما باور کنید دایناسورها قبل از انقراض «باورشان» هم نمی شده است که قرار است منقرض شوند. پس سعی کنید این دایناسور درون را بشناسید.
تحلیل راهبردی:
درون همه ما (چه یک انسان باشیم چه یک سازمان و چه یک کشور) یک دایناسور وجود دارد. دایناسوری که باورش نمی شود دنیا عوض شده است و خودش نیز باید عوض شود. چه باید کرد؟ مهم ترین تغییراتی که در بیرون شما در حال رخ دادن است را بشناسید و سپس از خودتان بپرسید مهم ترین تغییری که باید انجام دهم چیست؟ کاهش دسترسی به آب، افزایش گرمای زمین، افزایش سرعت اینترنت، کاهش نیاز به تحرک فیزیکی، افزایش فروش الکترونیکی، افزایش تجارت فرامرزی، گردش آزاد کالا، سرمایه، ایده و نیروی انسانی فراتر از مرزها و … همه و همه بخشی از تغییراتی هستند که ما باید به آن ها توجه کنیم و سپس دایناسور وجودمان را متقاعد کنیم که باید تغییر کنیم. وگرنه منقرض خواهیم شد. سازمان های بسیاری ورشکست شده اند و به تاریخ پیوسته اند و تمدن های بسیار منقرض شده اند و ما نیز می توانیم یکی از آن ها باشد مگر آنکه دایناسور وجودمان را به تغییر واداریم.