ما انسان ها هر لحظه از زندگی مان را در حال انتخاب هستیم، انتخاب مسیرهایی که باید در راستای رسیدن به اهدافمان پیش بگیریم.
انتخاب به ذات خود مسئولیت به همراه دارد چرا که اگر مسئولیت پذیری در کار نباشد هیچ آغازی به سرانجام نخواهد رسید.
زمانی که هدفی را انتخاب می کنیم و در راستای رسیدن به آن تلاش می کنیم هر لحظه باید فعالیت های خود را رصد کنیم و بررسی کنیم که آیا با انجام این فعالیت جدید قدمی به هدفی که در نظر داریم نزدیک می شویم و یا اینکه با انجام این فعالیت از خواسته ی اصلی و هدفمان دور خواهیم شد ؟! این یعنی مسئولیت پذیری و برای رسیدن به هدف راهی جز مسئولیت پذیری وجود ندارد.
گاه هدفی برای خود برمی گزینیم و سال ها عمر خود را صرف رسیدن به آن هدف می کنیم اما زمانی که باز می گردیم و به گذشته ی خود نظری می اندازیم متوجه می شویم تمام آن اقدام ها ارزش خود را از دست داده اند و جایگاهی که در حال حاضر به آن رسیده ایم خواسته ها و نیاز های ما را در زمینه های مختلف زندگی براورده نمی کند . پس تنها اقدام نمی تواند حس موفقیت و رضایت توام را برای ما فراهم کند بلکه پارامترهایی وجود دارد که در نظر گرفتن آن ها باعث می شود پس از گذر سال ها زمانی که به پشت سر خود نظر می اندازیم از اقدام های خود راضی باشیم و حس بی ارزشی نسبت به هدفی که انتخاب کرده ایم و یا اقداماتی که در راستای رسیدن به اهدافمان انجام داده ایم را تجربه نکنیم.
اینجاست که باید بنشینیم و بار دیگر به سبک زندگیمان نظری بیندازیم ، به مسیرهایی که تمام این سال ها طی کرده ایم و انتخاب هایی که انجام داده ایم. به اینکه اگر بخواهیم زندگی متعادلی داشته باشیم باید چه کارهایی انجام دهیم به این که چطور میشود سبکی از زندگی را بیابیم که هم به ما انرژی و انگیزه ی لازم برای ادامه ی مسیر را بدهد و هم اینکه اگر روزی متوجه شدیم طلوع خورشید فردا را به چشم نخواهیم دید از حال زندگیمان راضی باشیم و از آن لذت ببریم، از انتخاب ها و از مسیری که در پیش گرفتیم …
باید سبکی را انتخاب کنیم که در کیفیت زندگیمان تردید نداشته باشیم چرا که اگر در کیفیت زندگی خود تردید داشته باشیم و ناگهان متوجه شویم فردایی در کار نیست مدام با خود فکر خواهیم کرد که اگر الان بمیرم چه می شود؟! هیچ کار شگفت و عجیبی مختص به خودم در این دنیا انجام نداده ام ، تا کنون هیچ لذتی از زندگیم نبرده ام و بلافاصله آرزو خواهیم کرد بتوانیم بیشتر زنده بمانیم تا از فرصت ها استفاده کنیم و تجربه های جدیدی رقم بزنیم ….
چرا باید منتظر روزی بمانیم که دیگر فرصتی در اختیارمان نخواهند گذاشت !؟ الان فرصت آن است که برگردیم و به زندگی خود از منظری جدید نگاه کنیم قبل از آنکه دیگر چیزی جز افسوس ها و ای کاش ها چیزی برایمان باقی نمانده باشد !
بیاید از همین الان شروع کنیم سبک مناسب زندگی مون رو پیدا کنیم و زندگیمون رو همونجوری بسازیم که دوست داریم و از زنده بودن و زندگی کردنمون لذت ببریم.